Grootste bureau van Nederland Grootste bureau van Nederland
Bijna 40 jaar ervaring Bijna 40 jaar ervaring
Al 65.000+ succesvolle relaties Al 65.000+ succesvolle relaties

II verslaat AI wederom in 2024

De eerste kennismaking met matchmaking-software

Het is inmiddels meer dan 25 jaar geleden dat een softwareontwikkelaar ons benaderde met een interessant aanbod. Ze hadden een computerprogramma ontwikkeld voor het matchen waarmee we ons slagingspercentage konden verhogen. Het klonk zeer interessant. In die tijd werd er nog nauwelijks met internet gewerkt, waren computers meer veredelde typemachines en was de bibliotheek een belangrijke bron van informatie. En de telefoon zat met een draad vast aan de muur. Het is je nu bijna niet meer voor te stellen hoe het leven toen was, zelfs voor de mensen die er bij waren! Inmiddels lijken de mogelijkheden oneindig en toch… ga ik in deze blog aantonen dat de Intuïtieve Intelligentie van een getraind matchmaker nog steeds wint van de Artificial Intelligence en welk computerprogramma dan ook.

 

Allereerst iets over het invoeren van computers. In de jaren ’80 leidde de opkomst van de PC tot een explosie van software, waaronder tekstverwerkers, spreadsheets en games. In de jaren ’90 kwam het internet. Dit zorgde voor een nieuwe golf van softwareontwikkeling, met onder andere webbrowsers, e-mailprogramma’s en zoekmachines. Maar het is allemaal nog vreselijk beperkt. In 1994 werd De Digitale Stad Amsterdam gelanceerd, het eerste initiatief om internet toegankelijk te maken voor het grote publiek, in 1996 werd ISDN algemeen beschikbaar. Mens & Relatie was in 1996 het eerste relatiebemiddelingsbureau met een eigen website. Maar pas rond 2000 waren er voldoende mensen met een computer thuis om ook naar die website te kijken. Want in 2000 kregen we in Nederland ADSL. ADSL bood snellere internetverbindingen en maakte nieuwe toepassingen mogelijk, zoals het streamen van video en muziek.


Het experiment met intuïtie versus software

Het is in die periode dat de snelle jongens van de computers bij ons komen met dit aanbod. Het klonk zeer aantrekkelijk. Bij Mens & Relatie lopen we immers graag voorop. Maar tegelijkertijd ben ik kritisch ingesteld, of misschien beter gezegd: onderzoekend. Ik besloot hun software aan een toets te onderwerpen. Ik bedacht me het volgende: stel je voor dat er 300 mensen rondlopen op een feest: 100 singles en 100 stelletjes (dus 200 mensen met partner). Zou jij kunnen zien wie de singles zijn en wie er bij elkaar hoort van de stelletjes? Dat is een mooie observatietest! Nu is het best lastig om die mensen allemaal in een zaal te krijgen, maar we konden het wel nabootsen. Ik maakte een stapel dossiers van mensen die niet geslaagd waren en een stapel dossiers van 100 stelletjes die met elkaar geslaagd waren. Bedenk wel: dit was het jaar 2000, toen we nog alleen met papieren dossiers werkten.

 

Zonder te vertellen wie bij de singles hoorden en wie bij de geslaagden stellen voerde ik de gegevens in het softwareprogramma in en vroeg het programma om de mensen te matchen. Er klopte werkelijk helemaal niets van! Het programma had geen flauw idee wie met wie geslaagd was. De combinaties die het programma voorstelden sloegen werkelijk helemaal nergens op. Mijn test was echter nog niet afgelopen. Ik pakte van de stapel singles 10 willekeurige dossiers en van de stapel geslaagden 10 willekeurige stelletjes. Deze kaarten hing ik op het jaarlijkse matchmakers event op een wand door elkaar. Ik vroeg de matchmakers om er langs te lopen en in alle stilte voor zichzelf op een papiertje te noteren wie ze dachten dat qua stellen bij elkaar hoorden. Vervolgens controleerde ik hoeveel de matchmakers goed hadden geraden. Ik was verbijsterd! De matchmakers konden de stellen opvallend goed identificeren. Er was zelfs één matchmaker die alle tien de stellen er correct uithaalde. Je begrijpt dat we de software niet hebben aangekocht.

Onderzoek bevestigt de kracht van intuïtie

Inmiddels zijn we alweer heel wat jaren verder, als er in 2017 een baanbrekend onderzoek wordt gepubliceerd door Samantha Joel. Samantha Joel werkte als postdoctoraal onderzoeker in het laboratorium van Dr. Eastwick aan de Universiteit van Texas in Austin van 2015 tot 2016 en is nu een Associate Professor in de Psychologie-Afdeling bij Western University. Ze onderzoekt hoe mensen beslissingen nemen over hun romantische relaties. Bijvoorbeeld, welke factoren spelen een rol bij het beslissen of iemand een potentiële date wil, wil investeren in een nieuwe relatie of wil breken met een romantische partner? In haar onderzoek maakt ze gebruik van inzichten uit het vakgebied van oordeelsvorming en besluitvorming (JDM) om beter te begrijpen op welke manieren relatiebeslissingen vergelijkbaar zijn met andere soorten beslissingen, en op welke manieren ze uniek kunnen zijn.

 

In haar onderzoek van 2017 identificeert ze eerst meer dan 100 factoren waarvan wetenschappelijk is aangetoond dat ze bijdragen aan de kwaliteit van een liefdesrelatie. Al deze gegevens werden verzameld bij een grote groep deelnemers (vragenlijsten) en ingevoerd in een softwareprogramma met het verzoek aan de computer om te voorspellen wie zich bij het speeddatingevent dat ze voor deze mensen organiseerden. En wat bleek? De computer bakte er wederom helemaal niets van. Net als bij ons experiment in 2000. Ondanks alle ontwikkelingen op het gebied van software kan de computer nog steeds niet voorspellen wie zich door wie aangetrokken voelt.

 

Ondertussen heb ik het experiment met de matchmakers vaker herhaald en ben ook gaan onderzoeken hoe de matchmakers die wel goed kunnen voorspellen wie met wie slaagt hun beslissingen nemen. Het onverwachte antwoord is: intuïtie. “Dat weet ik gewoon”. “Meer een combinatie van factoren plus een gevoel dat ik heb als ik naar die twee foto’s kijk”. Ook hele vreemde antwoorden, zoals “Ze noemen allebei het getik van de regen als het optimum van romantiek. Toen ik dat hoorde klikte er iets in mijn hoofd”. Heel vreemd, maar dit kwam wel van de matchmaker die 10 van de 10 stellen goed had voorspeld.